Ostatnie analizy sugerują potencjalną znaczącą zmianę w polityce monetarnej USA, napędzaną interakcją między celami Rezerwy Federalnej a potrzebami fiskalnymi obecnej administracji pod przewodnictwem prezydenta Donalda Trumpa. Arthur Hayes, były dyrektor generalny BitMEX, w swoim najnowszym eseju sugeruje, że Rezerwa Federalna, pod przewodnictwem Jerome’a Powella, stoi w obliczu rosnącej presji na złagodzenie swojego stanowiska, co potencjalnie utoruje drogę do wznowienia Poluzowania Ilościowego (QE). Hayes argumentuje, że ten scenariusz wynika z ambicji gospodarczych administracji Trumpa, które kolidują z realiami wysokiego długu publicznego i mandatem Fed w zakresie walki z inflacją.
Realizacja Obietnic Gospodarczych w Warunkach Ograniczeń Fiskalnych
Od swojej pierwszej kampanii w 2016 roku, prezydent Donald Trump konsekwentnie podkreślał potrzebę skorygowania postrzeganych niekorzystnych umów handlowych i ożywienia amerykańskiego przemysłu. To stanowisko, mające na celu pobudzenie krajowej produkcji i zatrudnienia, szczególnie rezonuje z segmentami populacji dotkniętymi deindustrializacją. Administracja dąży do osiągnięcia wzrostu gospodarczego powyżej trendu i wzmocnienia bazy przemysłowej kraju. Kluczowym elementem jest rozwiązanie problemu znacznego deficytu na rachunku obrotów bieżących USA, który w dużej mierze odzwierciedla nierównowagę handlową, gdzie import znacznie przewyższa eksport od późnych lat 90., przyspieszając po przystąpieniu Chin do Światowej Organizacji Handlu (WTO).
Ten deficyt handlowy znajduje odzwierciedlenie w nadwyżce na rachunku finansowym, ponieważ kraje eksportujące często reinwestują swoje dochody dolarowe w amerykańskie aktywa, takie jak obligacje skarbowe i akcje, zamiast zamieniać je na własne waluty. Ten napływ kapitału historycznie pomagał finansować zadłużenie USA i wspierać jej rynki akcji. Jednak agenda prezydenta Trumpa obejmuje potencjalnie zakłócające polityki handlowe, takie jak cła, które mogą zmienić tę dynamikę.
Ponadto administracja dąży do zmniejszenia znacznego deficytu budżetowego państwa, być może dążąc do znacznego zmniejszenia z obecnych poziomów w ciągu najbliższych kilku lat. Jednak osiągnięcie tego celu przy jednoczesnym finansowaniu inicjatyw i zarządzaniu istniejącymi zobowiązaniami stanowi wyzwanie. Nawet przy redukcji deficytu rząd pozostaje dłużnikiem netto, powiększając dług publiczny. Aby USA mogły skutecznie zarządzać swoim długiem, nominalne tempo wzrostu PKB powinno idealnie przekraczać koszt obsługi tego długu. Jeśli gospodarka nominalnie rośnie w tempie 5% (np. 3% realny wzrost + 2% inflacja), ale rząd musi pożyczać na stawkach wyższych niż ta, z powodu wymagań rynkowych, stosunek długu do PKB grozi niezrównoważonym wzrostem. To stwarza fundamentalny problem: zapewnienie nabywców długu USA na stawkach wystarczająco niskich, aby wesprzeć cele gospodarcze administracji, zwłaszcza jeśli tradycyjni zagraniczni nabywcy staną się mniej skłonni ze względu na napięcia handlowe.
Widmo Dominacji Fiskalnej
Arthur Hayes wprowadza koncepcję „Scotta Bessenta” (pseudonim używany w jego eseju), aby reprezentować potencjalnie energicznego Sekretarza Skarbu, któremu powierzono zadanie zapewnienia, że rząd może finansować swoją działalność w przystępnej cenie. Ten scenariusz podkreśla potencjał Dominacji Fiskalnej, gdzie polityka monetarna staje się podporządkowana potrzebom pożyczkowym rządu. Kiedy poziom długu publicznego jest wyjątkowo wysoki, niezależność banku centralnego może ulec erozji, ponieważ rośnie presja na utrzymywanie niskich stóp procentowych, nawet jeśli jest to sprzeczne z celami inflacyjnymi.
Hayes rysuje paraleli z sytuacjami historycznymi, odwołując się do przemówienia byłego prezesa Fed Arthura Burnsa z 1979 roku, „Udręka Bankowości Centralnej”. Burns przyznał, że Fed w okresie inflacji w latach 70. działał w środowisku politycznym, które priorytetowo traktowało rządowe programy wydatków, co utrudniało bankowi centralnemu niezależne działanie przeciwko rosnącym cenom. Kiedy wydatki rządowe stają się głównym narzędziem rozwiązywania problemów społecznych, z natury podsycają inflację, potencjalnie wciągając bank centralny w ułatwianie, a nie przeciwdziałanie tym presjom. Powell, według Hayesa, stoi przed podobnym dylematem, potencjalnie zmuszonym do działań, które zagrażają mandatowi Fed w zakresie inflacji, aby dostosować się do wymagań fiskalnych, pomimo tego, że obecny stosunek długu do PKB w USA jest znacznie wyższy niż w czasach Burnsa, a nawet Paula Volckera.
Arytmetyka Płynności Dolarowej
Zrozumienie potencjalnego wpływu wymaga przyjrzenia się mechanice płynności dolarowej. Rynki często reagują nie tylko na absolutny poziom płynności, ale na *tempo zmian* w porównaniu z oczekiwaniami. Hayes przedstawia kilka sposobów, w jakie płynność może wzrosnąć:
1. Spowolnienie Zacieśniania Ilościowego (QT): Jeśli Fed zmniejszy tempo, w jakim kurczy swój bilans (np. z 25 miliardów dolarów miesięcznie do 5 miliardów dolarów), różnica (20 miliardów dolarów miesięcznie lub 240 miliardów dolarów rocznie) efektywnie działa jako dodatkowa płynność w stosunku do poprzedniej ścieżki.
2. Zmiana Struktury Aktywów: Nawet jeśli ogólny rozmiar bilansu Fed pozostaje statyczny, sprzedaż papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką (MBS) przy jednoczesnym kupowaniu obligacji skarbowych wprowadza płynność istotną dla rynku obligacji rządowych. Jeśli Fed sprzedawałby maksymalną dopuszczalną kwotę 35 miliardów dolarów MBS miesięcznie i kupowałby równoważną kwotę obligacji skarbowych, Hayes porównuje to do efektywnego QE w wysokości 420 miliardów dolarów rocznie.
3. Ponowne Uruchomienie Poluzowania Ilościowego (QE): Wyraźny powrót do QE, gdzie Fed aktywnie rozszerza swój bilans poprzez zakup aktywów (głównie obligacji skarbowych), byłby najbardziej bezpośrednią formą zastrzyku płynności.
4. Ulga w Dodatkowym Wskaźniku Dźwigni (SLR): Fed ma uprawnienia do przyznawania bankom zwolnień z wymogów SLR dotyczących posiadania obligacji skarbowych. Pozwala to bankom na zakup większej ilości długu rządowego bez konieczności utrzymywania tak dużej ilości kapitału w stosunku do tych aktywów, co efektywnie umożliwia im łatwiejsze finansowanie pożyczek rządowych.
5. Zarządzanie Rachunkiem Ogólnym Skarbu (TGA): Stan środków pieniężnych Skarbu Państwa, TGA, również wpływa na płynność. Tradycyjnie, odbudowa TGA po rozwiązaniu kwestii limitu zadłużenia drenowała płynność z rynku. Jednak Hayes sugeruje, że Skarb Państwa może w przyszłości utrzymywać niższy stan TGA, polegając na zdolności Fed do drukowania pieniędzy w razie potrzeby. Zmniejsza to potrzebę emisji przez Skarb Państwa tak dużej ilości długu wyłącznie w celu zbudowania rezerw gotówkowych, zapewniając dalszy pozytywny impuls dla płynności rynkowej. Skoordynowane podejście między Skarbem Państwa a Fed, zarządzanie emisją długu i poziomami TGA wraz z dostosowaniami polityki monetarnej, sygnalizuje praktyczne zastosowanie dominacji fiskalnej. Szczegóły są często przedstawiane w Kwartalnym Ogłoszeniu o Refinansowaniu (QRA) Skarbu Państwa.
Lekcje z Historii i Implikacje dla Kryptowalut
Podczas gdy zwiększona płynność fiducjarna generalnie korzystnie wpływa na aktywa takie jak akcje i złoto, ich reakcje mogą się różnić, szczególnie podczas kryzysów. Hayes powraca do globalnego kryzysu finansowego z 2008 roku. Po upadku Lehman Brothers i ogłoszeniu Programu Pomocy Aktywom w Trudnej Sytuacji (TARP), rynki początkowo nadal spadały. Kiedy Fed pod przewodnictwem Bena Bernanke uruchomił QE1 pod koniec 2008 roku:
* Złoto zaczęło rosnąć niemal natychmiast.
* Akcje nadal spadały, osiągając dno dopiero w marcu 2009 roku po nasileniu się bezpośrednich zastrzyków pieniężnych.
Do początku 2010 roku złoto znacznie przewyższyło akcje w stosunku do ich poziomów sprzed interwencji kryzysowej. Sugeruje to, że w okresach stresu systemowego aktywa „anty-systemowe”, takie jak złoto (i potencjalnie Bitcoin), mogą reagować szybciej na zastrzyki płynności niż aktywa takie jak akcje, które są bardziej powiązane ze zdrowiem tradycyjnego systemu finansowego.
Dla Bitcoina Hayes proponuje prostą ramę: jego cena jest funkcją adopcji/integralności technologicznej i płynności fiducjarnej. Przy założeniu, że strona technologiczna jest stabilna, głównym czynnikiem staje się oczekiwana zmiana globalnej podaży pieniądza. Jeśli teza Hayesa się potwierdzi – że USA przechodzą od QT do QE (nawet jeśli początkowo zamaskowane) z powodu presji fiskalnych – uważa on, że warunki są sprzyjające dla znacznej hossy kryptowalut. Zakłada, że poprzednie minima Bitcoina mogą się utrzymać i celuje w znacznie wyższe ceny, sugerując, że 250 000 dolarów do końca roku jest możliwe w takim scenariuszu.
Podejście Handlowe
Pomimo tego optymistycznego spojrzenia opartego na oczekiwanych zmianach polityki, Hayes zauważa, że jego fundusz, Maelstrom, przyjmuje ostrożną strategię implementacji. Kluczowe elementy obejmują:
* Unikanie dźwigni finansowej.
* Dokonywanie zakupów stosunkowo małymi partiami w porównaniu z całkowitą wielkością portfela.
* Stopniowe zwiększanie ekspozycji na różnych poziomach cenowych w miarę rozwoju makro tezy.
Tempo inwestycji przyspieszyłoby lub zwolniło w zależności od tego, jak ściśle rzeczywisty rozwój polityki pokrywa się z jego przewidywaniami. Uważa, że przesunięcie się USA w kierunku łatwiejszej polityki pieniężnej, wymuszone przez potrzeby Skarbu Państwa pod wpływem „Scotta Bessenta”, może również zachęcić inne duże gospodarki, takie jak Chiny i potencjalnie kraje europejskie (zwłaszcza Niemcy, z ich odnowionym naciskiem na wydatki na obronę), do poluzowania własnych polityk monetarnych, co jeszcze bardziej zwiększy globalną płynność i potencjalnie przyniesie korzyści aktywom ryzyka, takim jak kryptowaluty.
Eryk – pasjonat nowoczesnych technologii i rynków finansowych. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu w analizie trendów, codziennie dostarcza świeże informacje na temat kryptowalut, biznesu oraz nieruchomości. Jego przenikliwe spojrzenie na dynamiczny świat finansów sprawia, że Coinbit.pl to niezastąpione źródło wiedzy dla każdego inwestora.